روحانی در این برنامه تبلیغاتیاش در رسانه ملی، مقابل دوربین رسانه ملی گفت: «در برنامه من علاوه بر برنامههای میان مدت برای حل مشکلات اقتصادی، اجتماعی، سیاست خارجی و امور فرهنگی، برنامه کوتاهمدت یکماهه و 100 روزه وجود دارد».[2]
رئیس دولت تدبیر و امید پس از گذشت ماههای نخست ریاستجمهوریاش به جای حل مشکلات اقتصادی، در کنار وعدههای جدید، تنها به ارائه گزارش صد روزه خود بسنده کرد. سپری شدن صد روزه دوم و سوم از عمر دولت یازدهم و ناکامی در ایجاد گشایشهای اقتصادی، موجب شد تا روحانی رفع تنگناهای معیشتی و حتی حل مشکل آب خوردن مردم را در گروی توافق هستهای با قدرتهای بزرگ به ویژه آمریکا اعلام کند.[3]
گذر زمان نشان داد برجام نیز نتوانسته خیالات دولت یازدهم را به واقعیت مبدل کند؛ به همین دلیل مقامات دولت تدبیر و امید به تدریج "ساز ما نمیتوانیم دولت" را کوک کردند؛ از رئیسجمهور تا وزرا و سایر مسئولیت قوه مجریه در مواجه با سؤالات افکار عمومی و رسانهها بر طبل ما نمیتوانیم کوبیدند. در جدول زیر نمونهای از اظهارت این مقامات دولت یازدهم آمده است:
حالا از دولت یازدهم باید سؤال شود، دولتی که در چهار سال اولش، انجام بسیاری از امور را از توان خود خارج میدانست با چه نیتی و منظور تلاش میکند تا بار دیگر مسئولیت قوه مهم مجریه را بر عهده گیرد. شایسته است تا دولت تدبیر و امید اجازه دهد تا شایستگان تصدی امور را در دست گیرند.