شاید یکی از مسائلی که گریبانگیر برخی جوانان است، گسترش اندیشه‌های سنتی در میان والدین است که از آن جمله موضوع تناسب قومیت‌هاست؛ اما باید توجه داشت که نکته اساسی در امر ازدواج تناسب ایمانی و اخلاقی است نه تناسب قومیتی و قبیله‌ای. خداوند در آیه13 حجرات می‌فرماید «یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ؛ اى مردم ما شما را از مرد و زنى آفریدیم و شما را ملت ملت و قبیله قبیله گردانیدیم تا با یکدیگر شناسایى متقابل حاصل کنید در حقیقت ارجمندترین شما نزد خدا پرهیزگارترین شماست بى‌تردید خداوند داناى آگاه است.»
بر اساس این آیه به روشنی می‌توان فهمید که خداوند موضوع نژادپرستی و قومیت‌گرایی به معنای مصطلح امروزی که باعث ایجاد تعصبات کور می‌شود را رد می‌کند و معیار را تقوا قرار می‌دهد. البته این بدان معنا نیست که دختر و پسر به خانواده دو طرف توجه نکنند بلکه سنخیت داشتن خانواده‌ها یکی از موضوعاتی که در روایات به آن اشاره شده است. به عنوان مثال پیامبر گرامی اسلام(ص) فرمودند «از سبزه مزبله بپرهیزید. گفتند سبزه مزبله چیست؟ گفت زن زیبا در خانواده بد؛ إیّاکم و خضراء الدّمن قیل و ما خضراء الدّمن؟ قال المرأه الحسناء فی منبت سوء» (نهج‌الفصاحة)
