شهرت منارجنبان اصفهان از دیرباز به این خاطر بوده است که هر گاه یکى از منارههاى طرفین ایوان بنا را مى جنبانده اند این حرکت به مناره دیگر هم منتقل مى شده است. چگونگى این حرکت و انتقال آن به مناره دیگر – اگر چه دیرگاهى تعجب بسیارى از مردم و بازدیدکنندگان آن را بر مى انگیخته است – از دیدگاه صاحبنظران و آنان که بر امورى چون معمارى آگاهند، چندان شگفت و غیر طبیعى نیست آنان بر این باورند که در تمام بناهایى که چنین شکل و مناره هایى دارند حرکت هست و اگر در اینجا بسیار چشمگیرتر است دلیل آن باریکى و سبکى این مناره هاست و گرنه جهانگردان و سیاحان به مناره ها و ساختمان هایى که به همین طریق مى جنبیده اند در نقاط دیگر جهان اشاره کرده اند.
منارجنبان اصفهان در حقیقت بقعه‌اى است که بر مزار شیخى زاهد و عابد به نام عمو عبدالله که در ذیحجه سال 716 هجرى قمرى وفات یافته، ساخته شده است و در آغاز تنها ایرانى بوده است که بعدها دو مناره معروف منارجنبان را به ساختمان آن افزوده اند. بنابراین بى شک ساختمان ایوان و مناره ها پس از سال 716 هجرى قمرى آغاز شده و به انجام رسیده است. منارجنبان بر سر راه اصفهان به نجف آباد در روستایى به نام کاردالان قرار دارد. هر یک از دو مناره این بنا 17 متر بلندى دارد و ارتفاع بنا 10 متر است.
کاشی‌هاى لاجوردى و فیروزهاى زینت بخش این بناست و برمزار آن روحانى زاهد و عابد قطعه سنگى مرمرى قرار داده‌اند که سوره یس از قرآن کریم حاشیه آن را زینت داده است. کتیبههاى دیگرى نیز در این آرامگاه هست که از آن جمله است کتیبهاى بر سنگ مرمر بالاى سنگ اصلى که از عمد عبدالله به عنوان یک مرد پرهیزگار و زاهد نام مىبرد و تاریخ او را نیز ذکر مى‌کند.
