آقایانی که طالب مواعظ هستند، از ایشان سؤال می‌شود: آیا به مواعظی که تا حال شنیده‌اید، عمل کرده‌اید، یا نه؟
آیا می‌دانید که: «هر که عمل کرد به معلوماتِ خودش، خداوند مجهولات او را معلوم می‌فرماید»؟
آیا اگر عمل به معلومات ـ اختیاراً ـ ننماید، شایسته است توقعِ زیادتی معلومات؟
آیا باید دعوتِ به حق، از طریق لسان باشد؟ آیا نفرموده: «با اعمالِ خودتان، دعوت به حق بنمایید»؟
آیا طریق تعلیم را باید یاد بدهیم، یا آنکه یاد بگیریم؟
آیا جواب این سئوال‌ها از قرآن کریم: «والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا» «و حتماً آنان را که در به‌سوی ما تلاش و مجاهدت کنند، به راه‌های خود هدایت می‌کنیم.»، و از کلام معصوم: «من عمل بما علم، وَرّثَهُ الله عِلْمَ ما لم یعلم» «امام صادق علیه‌السلام فرمودند: کسی که به دانسته خود عمل کند، خداوند علم به آنچه را که نمی‌داند، به او خواهد داد.» و «من عَمِلَ بِما عَلِمَ، کفِی ما لم یعَلم» «امام صادق علیه‌السلام فرمودند: کسی که به دانسته خود عمل کند، بس است او را از آنچه که نمی‌داند.»، [روشن نمی‌شود؟].
خداوند توفیق مرحمت فرماید که آنچه را می‌دانیم، زیر پا نگذاریم و در آنچه نمی‌دانیم، توقف و احتیاط نماییم تا معلوم شود. نباشیم از آنها که گفته‌اند:
پی مصلحت مجلس آراستند
نشستند و گفتند و برخاستند
