وی با اشاره به وجود دو راهروی اصلی شمالی – جنوبی و شرقی - غربی گفت: راهرو اصلی شمالی- جنوبی دارای طول تقریبی 90 متر و عرض 5/1 متر است که بخشی از آن به علت اتمام زمان کاوش به فصل بعد موکول شد.
منتظر ظهوری افزود: طول راهرو دوم 20 متر و عرض آن 80/2 متر است که هر دو بخش در قسمتهایی به علت آسیبهای انسانی و طبیعی دچار تخریب و ریزش شدند.
به گفته این باستان شناس، این دو راهرو در بخش انتهای خود به وسیله راهروی فرعی قوسدار و کم عرض به هم متصل میشوند.
وی گفت: ساکنان این فضاهای دستکند زیرزمینی برای اسکان خود در این محوطه در دو طرف راهروها، اتاقهایی با ابعاد مختلف ساخته اند و تاکنون هفت اتاق در راهرو شمالی-جنوبی و 3 اتاق در راهرو شرقی- غربی مورد کاوش قرار گرفته است.
منتظر ظهوری افزود: به جز یک اتاق که دارای پلانی چلیپایی است و احتمالاً فضایی مختص به عموم بوده، بقیه اتاقها در اندازههای مختلف و با پلان مربع - مستطیل شکل هستند و کاربردی مسکونی داشتند.
وی با بیان این که مطالعه یافتههای فرهنگی به ویژه سفالینهها نشان میدهد که این دستکندهای زیرزمینی به قرون میانی اسلامی (قرن 6 و 7 ه.ق) تعلق دارند، گفت: از یافتههای سفالی این دستکند میتوان به قطعات سفالهای نقاشی زیر لعاب، قطعات سفال زرین فام و مینایی، سفالهایی با لعاب تک رنگ لاجوردی و فیروزهای، پیسوزها و سفالهای ساده نخودی نام برد.
وی از دیگر یافتههای این محوطه تاریخی به قطعات فلزی مربوط به چفت و بست درهای چوبی اتاقها، قطعات شیشهای، مهرهها و بقایای استخوانی اشاره کرد و گفت: همه این یافتهها ثبت و ضبط و در روند مطالعه قرار دارند.
وی عنوان کرد: شواهد باستان شناسی حاکی از آن هستند که این مجموعه دارای کاربردی پناهگاهی و مسکونی بوده که بعد از بازه زمانی ذکر شده، متروک و بخشی از آن یعنی راهرو شرقی-غربی به محل نگهداری احشام تبدیل شده است.
مجوز فصل نخست کاوش دستکندهای زیرزمینی تپه قلعه رباط آغاج توسط رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی وگردشگری صادر شده است.