وی موارد مصرف شنبلیله را به عنوان نرم کننده، مصرف موضعی برای درمان جوش، سلولیت (تجمع چربی)، زخمهای ساق پا، اگزما، سرفه مزمن، برونشیت، محرک ترشح شیر در مادران شیرده و به صورت چای برای التهاب معده برشمرد.
روحانی افزود: افراد میتوانند به منظور کاهش قند خون، کاهش سطح کلسترول و تری گلیسیرید، مصرف خوراکی دانهها برای درمان بیاشتهایی، مصرف موضعی به صورت پماد برای التهاب موضعی از این گیاه استفاده کنند.
این کارشناس فرآوردههای طبیعی، سنتی و مکملها سمیت کبدی، درماتیت تماسی (التهاب)، گُر گرفتگی، خِسخِس، چشمان اشک آلود، خواب رفتگی، آنژیو اِدم، نفخ شکمی، اسهال، خونریزی و کبودی را از عوارض جانبی مصرف این گیاه بیان کرد.
روحانی با اشاره به ممنوع بودن مصرف زیاد این گیاه در دوره بارداری، گفت: گیاه شنبلیله در طب سنتی برای القای ترشح شیر در مادران شیرده به کار میرود اما در زمینه بیخطر بودن آن اطلاعاتی در دست نیست.
وی افزود: مصرف گیاه در مقدار کم در طب سنتی برای کاهش نفخ نوزادان و کودکان توصیه میشود.