روز قيامت روزى است كه خداوند همگان را، از اولين نفر تا آخرين نفر، براى رسيدگى به حسابشان و جزاى اعمالشان گرد مىآورد،
در حالى كه به سر به زير و خاضع ايستادهاند و عرق از سر و رويشان مىريزد و زمين آنها را مىلرزاند. (در آن روز) نيكو حالترين مردم كسى است كه جاى پايى بيابد و براى خود جايى پيدا كند!.
متن حدیث:عنه عليه السلام:
و ذلكَ يَومُ يَجمَعُ اللّهُ فيهِ الأوَّلينَ و الآخِرينَ لِنِقاشِ الحِسابِ وجَزاءِ الأعمالِ، خُضوعا قِياما، قَد ألجَمَهُمُ العَرَقُ، و رَجَفَت بهِمُ الأرضُ، فَأحسَنُهُم حالاً مَن وَجَدَ لِقَدَمَيهِ مَوضِعا، ولِنَفَسِهِ مُتَّسَعا!