پشت پرده ماندن رحمتی با قبول نیمکت نشینی

 

شاید رحمتی منتظر ضربات پنالتی بود تا به سان گذشته لقب قهرمان را از آن خودش کند اما گل های دقایق پایانی نفت پایانی بود بر این آرزو. از فردای آن روز منصوریان تصمیم نهایی اش را گرفت. امیر قلعه نویی قبل از بازی استقلال و سپاهان، به صورت اتفاقی با منصوریان در زمین شماره 2 آزادی که محل تمرین دو تیم بود، رو در رو شد و با او 15 دقیقه خصوصی صحبت کرد که قطعا در لا به لای آن نصایحی در مورد تجاربش با رحمتی داشته است.

 

رحمتی پیرو حدس رسانه ها در بازی مهم نصف جهان غایب بود و این بار هم از شانس نه چندان خوبش، استقلال در ثانیه پایانی بازی باخته را به تساوی کشاند تا پروژه عبور از رحمتی کلید بخورد. او این حقیقت را بنا به تجربه حضور 20 ساله اش در فوتبال درک کرد و در فرودگاه اصفهان صریحا اعلام کرد می خواهد برود. احتمالا منصوریان هم از این بیرون رفتن استقبال می کرد اما این بار نزدیکان رحمتی بخاطر اشتباهات گذشته به او توصیه دیگری کردند.

 

او می داند تا روزی که حسینی اشتباه فاحشی انجام ندهد بعید است به درون چارچوب بازگردد و این برای کاپیتان تیم که  به هیچ وجه مناسب نیست. با این وجود رحمتی این بار ریسک بزرگی را مرتکب شد. وضعیت استقلال و منصوریان به گونه ای نیست که بشود منتظر قهرمان شدن آنها بود. اما استقلال هم جایی نیست که بشود در آنجا باخت و ماند. رحمتی این بار نیمکت نشینی را به جان خرید و دیگر وسط راه قهر نکرد. برعکس تیم ملی، برعکس دعوا با قلعه نویی. این بار ماند.

 

هر گلی که استقلال بخورد، هر باختی که منصوریان متحمل شود، همه نگاه ها به رحمتی باز می گردد، کاپیتانی که در دو فصل گذشته بسیاری از بردهای استقلال را مدیون واکنش او می دانستند. رحمتی این بار روی نیمکت رفت تا بماند. چه کسی می تواند آینده را پیشبینی کند؟  شاید یک باخت دیگر از جنس جام حذفی یک بار برای هیمشه نسخه کادر فنی را بپیچد و آن وقت این کاپیتان است که در معیت قهرمان به درون دروازه باز می گردد. شاید هم منصوریان تا پایان فصل بماند و ریسک رحمتی جواب ندهد. ولی قطعا از امروز به بعد هر گل بدی که حسینی دریافت کند، فشاری مضاعف روی شانه های منصوریان  وارد می شود.

 

باید منتظر ماند و دید آیا این آخرین ریسک بزرک رحمتی او را خوشبخت می کند یا نه.