به گزارش
بلاغ، شکی نیست که مومنانی که به هر علت موجهی، از روزه داری معذورند، باز به خاطر اطاعت الهی، مأجورند؛ اما در همین ماه عزیزی که ابلیس در غل و زنجیر گرفتار شده است، ابلیسِ نفسِ عدهای، آنها را کشان کشان از بهشت روزه داری به دوزخ روزه خواری میبرد.
تشنگی روزه یک سوی روزه خواری، مخالفت با امر الهی و عصیان و گناه است، اما روی دیگر این سکه، محرومیت از هزار هزاران لطف و رحمت ویژه و ناب است که خدا وعده اش را فقط به روزه دارانش داده است. آنقدر خدا ناز روزه دارانش را می کشد که برای اثبات مهربانی و لطف بی نهایتش همین یک قلم، کافی است.
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله میفرماید: خداوند تبارك و تعالى فرمود: "هر كارى كه فرزند آدم مى كند، از آنِ اوست، مگر روزه كه از من است و پاداش آن را من مى دهم. (خصال:45/42) این یعنی خریدار روزه، خود خداست.
درک این معنا، شیرینی و انگیزه ی روزه را صد چندان می کند و البته مرور روایاتی که فضیلت و پاداش روزه داران را بر می شمرد هم، در این روزهای گرم روزه داری، لطف خاصی دارد؛ برای روزه داران و روزه دوستان، تأیید و تشویق است و برای روزه گریزان و بهانه جویان، حسرت و محرومیت.
روزه ی ماه رمضان، فقط افتخار امت پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله
روزه، حكمت به ارث مى نهد و حكمت، معرفت و معرفت، یقین و چون بنده به یقین رسد، دیگر برایش اهمیتى ندارد كه چگونه شب و روز خود را بگذراند؛ به سختى یا به آسانى
از حفص بن غیاث نقل شده است: از امام صادق علیه السلام شنیدم كه فرمود روزه ماه رمضان را خداوند بر هیچ یك از امّت هاى پیش از ما واجب نكرد. عرض كردم: پس آیه «اى كسانى كه ایمان آورده اید! روزه بر شما مقرّر شده است همچنان كه بر پیشینیان شما مقرّر شده بود» (بقره : 183) چه مى شود؟ حضرت فرمود: خداوند روزه ماه رمضان را فقط بر پیامبران واجب كرده بود، نه بر امّت ها؛ امّا به وسیله آن، این امّت را [بر امّت هاى گذشته] فضیلت داد و روزه آن را بر رسول خدا صلى الله علیه و آله و بر امّت او واجب فرمود. (من لا یحضره الفقیه: 2/99/1844)
امام زین العابدین علیه السلام در دعاى وداع با ماه رمضان می فرماید: سپس به وسیله این ماه، ما را بر سایر امّت ها برترى دادى و افتخار آن را نصیب ما، و نه پیروان دیگر آیین ها، كردى، پس به فرمان تو روز آن را روزه گرفتیم و به یارى تو، شبش را به عبادت گذرانیدیم. (صحیفه سجادیه، دعای 45)
روزه، راز سلامتی جسم و جان از الطافی که نصیب روزه دار میشود، سلامتی تن و روان است. اگر امروزه علم نوین با آزمایش و تجربه، فواید پزشکی روزه را دریافته است، اهل بیت عصمت علیهم السلام، قرن ها پیش از آن پرده برداشته اند.
از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله روایت است: روزه بگیرید تا سالم بمانید. (میزان الحكمه، ج6، ص392 )
امام على علیه السلام فرمود: روزه، نیمى از تندرستى است. (غرر الحكم: 1683)
امام باقر علیه السلام تأثیر روزه داری را بر سلامت روان چنین بیان نموده اند: "روزه و حج، آرام بخش دلهاست." (أمالی طوسی: 296/582)
امیرالمومنین علیه السلام نیز در روایتی فرمودند: " خداوند بندگان مومن خود را به وسیله نمازها و زكات ها و جدّیت در روزه دارى روزهاى واجب [رمضان]، براى آرام كردن اعضا و جوارح آنان و خشوع دیدگانشان و فروتنى جانهایشان و خضوع دل هایشان حفظ مى كند." (نهج ال
بلاغة: خطبة192)
جوایز ویژه، ویژه ی روزه داران بنابر فرموده ی امام صادق علیه السلام، پاداش روزه های تابستانی، ویژه تر حساب می شود و گویی روزه داران تابستان، نزد خدا نازنینترند:
"هر كه در یك روز بسیار گرم براى خداوند عزّ و جلّ روزه بگیرد و تشنه شود، خداوند عزّ و جلّ هزار فرشته بر او بگمارد كه بر چهره اش دست نوازش كشند و بشارتش دهند و چون افطار كند، خداوند عزّ و جلّ فرماید: وه ، چه خوش است بوى تو و شمیم تو. فرشتگان من! گواه باشید كه من او را آمرزیدم."
رسول خدا صلى الله علیه و آله می فرماید: "روزه دار گر چه در بستر خویش خفته باشد، تا زمانى كه غیبت مسلمانى را نكند، در حال عبادت خداست." (ثواب الأعمال: 75/1)
در جایی دیگر فرمودند: "خواب روزه دار، عبادت است و نفَس كشیدن او، تسبیح." (قرب الإسناد: 95/324)
و فرمود: هیچ روزه دارى نیست كه بر عده اى در حال غذا خوردن وارد شود، مگر این كه اندام هایش تسبیح گویند و فرشتگان بر او درود فرستند و درود فرشتگان، آمرزش خواهى است. (ثواب الأعمال: 77/1)
در روایت دیگری از پیامبر رحمت آمده است: "هر كه روزه، او را از خوردنِ غذایى كه هوس آن را كند باز دارد، بر خداست كه وى را از غذاى بهشت سیر كند و از شراب بهشتى به او بنوشاند." (بحار الأنوار: 40/331/13- میزان الحكمه، ج 6، ص 393 )
امام على علیه السلام می فرمایند: "خوابِ روزه دار، عبادت است و خاموشى او، تسبیح و دعایش پذیرفته و عملش دو چندان. براستى كه براى روزه دار به هنگام افطار دعایى است كه در درگاه خدا ردّ نمى شود." (الدعوات: 27/45، 46)
امام صادق علیه السلام فرمودند: "روزه دار دو شادى دارد: یك شادى هنگام گشودن روزه اش و شادى دیگر هنگام دیدار با پروردگارش." (كافی : 4/65/15. میزان الحكمه، ج 6، ص 394)
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: "هر كس یك روز داوطلبانه روزه بگیرد، اگر به اندازه زمین، طلا به او داده شود، اجر خود را كامل دریافت نكرده است و فقط در روز حساب (قیامت) اجر كاملش را دریافت مى كند." (معانی الأخبار: 409/91. میزان الحكمه، ج 6، ص 395)
پاداش روزه های گرم تابستانی و بنابر فرمودهی امام صادق علیه السلام، پاداش روزه های تابستانی، ویژه تر حساب می شود و گویی روزه داران تابستان، نزد خدا نازنین ترند: "هر كه در یك روز بسیار گرم براى خداوند عزّ و جلّ روزه بگیرد و تشنه شود، خداوند عزّ و جلّ هزار فرشته بر او بگمارد كه بر چهره اش دست نوازش كشند و بشارتش دهند و چون افطار كند، خداوند عزّ و جلّ فرماید: وه، چه خوش است بوى تو و شمیم تو. فرشتگان من! گواه باشید كه من او را آمرزیدم." (الكافی: 4/65/17)
میراثی ماندگار برای روزه داران "خوابِ روزه دار، عبادت است و خاموشى او، تسبیح و دعایش پذیرفته و عملش دو چندان. براستى كه براى روزه دار به هنگام افطار دعایى است كه در درگاه خدا ردّ نمى شود."
و در آخر، یک میراث ماندگار برای روزه داران می ماند که پیامبر مهربانی ها آن را در معراج خویش از خدای متعال پرسیدند: "پروردگارا! میراث روزه چیست؟ خداوند فرمود: روزه، حكمت به ارث مى نهد و حكمت، معرفت و معرفت، یقین و چون بنده به یقین رسد، دیگر برایش اهمیتى ندارد كه چگونه شب و روز خود را بگذراند؛ به سختى یا به آسانى." (میزان الحكمه، ج 6، ص 401)
راستی مگر این چند ساعت نخوردن و امساک کردن، که اغلب، مقداری از آن را هم در خواب نیمروزی سپری میکنیم، چه کار مهمی است که شایستهی این همه محبت و جایزه و تشویق باشد؟ این همه لطف و برکت برای یک قدم حرکت؟ روزه چیز عجیبی است!
کلام آخر: با این اوصاف، که اندکی بود از هزاران پاداش روزه داری، کسی که بدون عذر موجه، خود را از دایره ی نورانی روزه داران بیرون می کشد، خسارتی بزرگ را بر خود تحمیل کرده است. آن صحت و سلامتی که دستاورد روزه داری است، هیچ غذا و دارویی نمی تواند به بدن آدمی برساند. و این همه میراث دنیوی و اخروی روزه داری، از هیچ معبر دیگری نصیب انسان نمی شود.