به گزارش بلاغ، ایران کشوری است که بیش از 5 هزار سال تاریخ را در خود دارد و در تجارت، فناوری، علم، ادبیات و سایر حوزه‌ها از تاریخی عمیق برخوردار است و افرادی شاخص را در دوره‌های مختلف به جامعه تحویل داده است که نشان‌دهنده موفقیت ایرانیان در عرصه‌های مختلف است. شهرستان جویبار نیز که به پایتخت کشتی جهان شهرت دارد علاوه بر ورزش، نخبگان علمی فراوانی دارد که بسیاری از آن‌ها ناشناخته مانده‌اند. در این گفت‌وگو با جوان نخبه‌ای از جویبار هم صحبت خواهیم شد که حرف‌های بسیار تلخی از ناملایمات در مسیر علمی و تحقیقاتی بازگو خواهد کرد.

خودتان را به طور کامل معرفی کنید؟

سید علی جلالی متولد 1372، اهل جویبار و فارغ‌التحصیل دوره کارشناسی جامعه‌شناسی از دانشگاه مازندران و دارای مدرک حسابداری از مجتمع فنی تهران و مدرک معلمی قرآن از دارالقرآن کشور و اکنون هم در حال سپری کردن خدمت سربازی در نیروی انتظامی شهرستان جویبار هستم.

در مورد کارهای خودتان توضیح می‌دهید؟

یک گروه 6 نفره هستیم که از سال 92 کارهای تحقیقاتی خود را در زمینه صنعتی، غذایی، دارویی و آموزشی شروع کردیم که در این مدت توانستیم 100 اختراع و چندین طرح پژوهشی را ارائه دهیم.

چند اختراع شما تاکنون ثبت شد؟

برای ثبت یک مورد اقدام کردیم ولی با هزینه سنگین و ناملایمات مسئولان و مهم‌تر از همه دزدیده شدند طرح مواجه شدیم به همین دلیل اقدام به ثبت نکردیم.

هیچ ارگان یا نهادی شما را حمایت نکرد؟

خیر. فقط در ماه‌های اخیر با کمک سازمان علمی پژوهشی سپاه پاسداران چهار طرح صنعتی و غذایی ما در حال ثبت است.

درمورد اختراعات خود کمی توضیح می‌دهید؟

یکی از اختراعات ما در زمینه غذایی که در دانشگاه امیرکبیر تهران جزو 4 طرح برتر کشور انتخاب شد این بود که یک نوشیدنی کاملا طبیعی را درست کردیم که 4برابر اسفناج آهن، 3 برابر لیمو ترش کلسیم، ویتامین c فراوان دارد و برای افراد مسن و کسانی که یبوست دارند بسیار مفید و برای کودکانی که قادر به خوردن شیر نیستند قابل استفاده است.

طرح صنعتی هم داشتید؟

بله، یک کارواش قابل حمل را ساختیم که مصرف آب و برق و از لحاظ قیمتی بسیار پایین‌تر از کارواش‌های خارجی موجود در بازار است و می‌تواند در 90 ثانیه یک ماشین را به طور کامل بشوید. این دستگاه برای شستشوی دیوار، سنگ، کاشی و نقاشی روی دیوار نیز کاربرد دارد.

اختراع دیگر صنعتی دیگ موتورایز است که این اختراع 40 درصد حضور خانم‌ها در آشپزخانه را کاهش می‌دهد. این دستگاه به صورت خودکار و با برنامه‌های تعبیه شده در آن می‌تواند مراحل پخت را انجام و به پایان برساند. البته باید بگویم هریک از این طرح‌های نمونه خارجی ندارد.

در این راه با چه مشکلاتی مواجه شدید؟

در سال‌های اول بیشتر به سمت اختراعات غذایی، دارویی و صنعتی رفتیم و در این راه برای ثبت و اجرایی شدن طرح‌ها با بی‌مهری‌های فراوان مسئولان دولتی مواجه شدیم سپس با اعضای گروه تصمیم گرفتیم به سمت طرح‌هایی برویم که بتوانیم خودمان درآمدزایی کنیم.

مثلا چه طرح‌هایی؟

به سمت طرح‌های پژوهشی و طرح‌هایی که شغل‌های جدیدی ایجاد کند رفتیم تا با کسب درآمد حاصل از آن، نیاز به مسئولی نداشته باشیم.

منظورتان از ایجاد شغل جدید چیست؟

ما یک شغل جدید در کشور ایجاد کردیم که تا به حال کسی آن را انجام نداد که این شغل به دو مجوز از ارگان‌های دولتی داشت که متأسفانه هیچ نهادی ما را حمایت نکرد.

یک طرح دیگر هم باعنوان نخبه‌پروری را به آموزش‌وپرورش استان مازندران ارائه کردیم ولی متأسفانه مجدداً گرفتار برورکراسی‌های اداری شدیم و به‌جایی نرسیدیم. در این طرح دانش‌آموزان طی سه سال با حضور در کلاس‌های ما که متشکل از برجسته‌ترین اساتید کشور بود می‌توانستند یک اختراع از خود داشته باشند تا مسیر زندگی خودشان تغییر دهند. همچنین این طرح می‌توانست نرخ جرم و بزهکاری را تا حد بسیار زیادی در کشور کاهش دهد.

طرح دیگری هم داشتید؟

بله، یک طرح با عنوان آداب معاشرت که می‌توانست در صورت حمایت مسئولان به عنوان دومین زبان مشترک پس از موسیقی در جهان به ثبت برسد. این طرح به تایید دانشگاه‌ها درآمد اما طبق روال گذشته هیچ حمایتی از آن نشد.

از کشورهای خارجی نیز پیشنهاد همکاری داشتید؟

بله، طرح‌های دارویی خود را به 12 کشور برتر در بحث دارو به جز اسرائیل فرستادیم. نکته جالب اینجا بود که اختراعی که توسط یکی از مسئولان داخلی بی‌اهمیت خوانده شد بود همان طرح توسط 70 درصد کشورهای برتر دارویی جهان مورد تایید قرار گرفت و حتی یکی از دانشگاه‌های انگلستان طی نامه‌ای درخواست بورسیه اعضای گروه تا مقطع دکترا را داد.

پس قصد رفتن به انگلیس را دارید؟

خیر، زیرا  می‌خواست این طرح به نام انگلیس ثبت شود ولی اولویت اول و آخر گروه ما کار کردن برای کشور ایران بود. دوست داریم برای کشور خودمان افتخار آفرینی کنیم نه برای سایر کشورها بنابراین حتی یک درصد هم فکر رفتن از ایران را نداریم.

برخورد مسئولان با طرح‌های شما چگونه بود؟

بسیار بد. بعضی‌ها از همان اول اصلا حمایت نکردند و برخی دیگر درخواست‌های نابه‌جایی داشتند که نه در توان مالی گروه بود نه در ساختار تفکری گروه.

یعنی رشوه می‌خواستند؟

متأسفانه بله

هزینه ساخت اختراعاتتان را چگونه تأمین می‌کنید؟

به سختی هر یک از اعضای گروه قسمتی از هزینه‌های طرح را پرداخت می‌کنند در حالی که هیچ یک از بچه‌های گروه شاغل نیستند به همین دلیل انگیزه گروه برای اختراعات و طرح‌های جدید کم شده است.

اگر مسئولان از اختراعات و گروه حمایت می‌کردند و مشکل مالی نداشتیم قطعاً کارهای بزرگی توسط این گروه رقم می‌خورد.

چرا به شرکت‌های صنعتی پیشنهاد همکاری نمی‌دهید؟

با چند شرکت در حال مذاکره هستیم اما می‌ترسیم که طرح را از ما بگیرند زیرا هیچ نهادی از طرح‌های ما حمایت نکرد و دست ما به جایی بند نیست. حتی سرمایه‌گذران نیز به دلیل عدم حمایت نهاد و ارگانی از طرح‌ها راغب به سرمایگذاری نیست.

حرف آخر

آیا من و گروه تحقیقاتی ما در این چهار سال مسیر اشتباهی را انتخاب کردند؟ اگر اشتباه نبود چرا هیچ مسئولی از شهرستانی و استانی تا کشوری از ما حمایت نمی‌کنند؟ حتما باید برای کشور هزینه ایجاد کنیم؟ بسیاری از مخترعان را می‌شناسم که افسردگی گرفتند زیرا هیچ حمایتی از کارها آنان نشد یا طرح‌هایشان دزدیده شد.

از مسئولان می‌خواهم اگر حمایتی نمی‌کنند لااقل مکانی را برای ما در نظر بگیرند تا ما بتوانیم دستاوردها و اختراعات خود را در برابر شرکت‌های صنعتی و سرمایگذران به نمایش بگذاریم. وقتی می‌توانم با طرح‌هایمان اشتغالزایی کنیم چرا جلوی پای ما سنگ می‌اندازند.

به گزارش بلاغ، در شهر جویبار و استان و کشور افرادی زیادی مانند سیدعلی جلالی و گروه علمی و تحقیقاتی هستند که مورد بی‌مهری مسئولان قرار گرفتند و به قول این مخترع دچار افسردگی شدند در حالی که بنا به فرمایش مقام معظم رهبری «تولید علم و تحقیقات، حیات آینده کشور است» پس باید حمایت از جوانان نخبه در رأس امور دولت قرار گیرد. این درحالی است که کشورهای پیشرو در تکنولوژی انحصار این فناوری‌ها را در اختیار خود دارند و با هزینه گزافی به سایر کشورها آن هم به صورت ناقص انتقال می‌دهند می‌طلبد که مسیر پیشرفت و توسعه کشور به هیچ بهانه‌ای متوقف نشود زیرا هزینه در این راه منافع کشور در آینده را تعیین می‌کند.

گفتنی است این گروه 6 نفره را مهران آقاپور، معین آقاپور، محمد قمی، عرفان ظفرمند، مهدی شکوهی و سیدعلی جلالی تشکیل می‌دهند.