غفلت نویسندگان از ادبیات حوزه کودک راه را برای نفوذ داستان‌های خارجی بی‌محتوا باز کرده است

وی افزود: در کنار حرفه تدریس به داستان‌نویسی هم علاقمندم، در واقع این علاقه از کودکی در من وجود داشت و از آن زمان برای بچه‌ها داستان می‌گفتم.
 

این نویسنده ادامه داد: داستان‌هایی که در کودکی و سپس  نوجوانی برای دیگران تعریف می‌کردم بسیار ابتدایی بود و شناختی از ادبیات و حوزه داستان نداشتم اما پس از ورود به دانشگاه متوجه استعداد خود در داستان‌نویسی و ادبیات شدم، بعد از آن فعالیتم در داستان‌نویسی و با حضور در انجمن داستانی کتابخانه نجاریان بابل آغاز شد.
 

قمی‌بیشه تصریح کرد: پس از دوسال حضور مداوم در انجمن ادبیات داستانی کتابخانه نجاریان و ممارست در نوشتن دریافتم به حوزه کودکان علاقمندم، وقتی کتاب داستان دختر کوچک خود را می‌خواندم ذهنم آن را پرورش و ادامه می‌داد.
 

وی افزود: به‌خاطر دارم داستانی خارجی برای دخترم می‌خواندم که درباره رودخانه‌ای بود، آن داستان هیچ مفهومی نداشت و با پایان داستان کودکم باتعجب معنی داستان را از من پرسید، آن داستان فکر مرا بسیار به خود مشغول کرد و سرانجام آن داستان را با تخیلات خود پرورش دادم.
 

این هنرمند با اشاره به غفلت نویسندگان از حوزه ادبیات کودک گفت: از مشکلات عمده ما در ادبیات غفلت از حوزه کودکان است و این موجب می‌شود خانواده‌ها سراغ داستان‌های خارجی بروند که محتوای درستی ندارند و با فرهنگ ما منافات دارند.
 

وی ادامه داد: در تاریخ و فرهنگ ما داستان‌های حکمت، فلسفی و تعلیمی بسیاری وجود دارد، من مفاهیم تعلیمی را بیشتر می‌پسندم، خودم در زندگی به این باور رسیدم که اگر اخلاق رعایت شود خیلی از مسائل حل می‌شود، همه به آرامش می‌رسند و همدیگر را اذیت نمی‌کنند از این‌رو بایدها و نبایدها یا همان حکمت عملی را دوست دارم به بچه‌ها یاد بدهم.
 

قمی‌بیشه یادآور شد: من بیشتر ایده‌های داستانی‌ام را ازموضوع پایان‌نامه‌ام که حکمت در کلیله و دمنه بود گرفتم، آن‌ها را می‌خواندم و به زبان روان و ساده می‌نوشتم.
 

وی با بیان تفاوت میان کودکان امروز و دیروز  تاکید کرد: کودکان نسبت به کودکی ما و زمان‌های گذشته بسیار فرق می‌کنند، شاید فقط خواندن داستان‌های ساده که مفاهیم اخلاقی ندارد را نپسندند زیرا هم خلاقیت و هم هوش‌شان بالاتر است.
 

این نویسنده بابلی تصریح کرد: زمانی که خود نهج‌البلاغه و در کنارش کلیله و دمنه را می‌خواندم متوجه شدم مفاهیم اخلاقی در هر دو وجود دارد و محتوای هر دو اخلاقی است و من به عنوان نویسنده باید این مفاهیم اخلاقی را با بیان خود به گونه‌ای دیگر روایت کنم تا برای کودکان جذاب باشد.
 

وی گفت: از آنجا که کودکان ارتباط بسیار  خوبی با من دارند و در بازی و تعریف داستان خود را هم‌سطح آنان پایین می‌آورم به دنیای کودکان آشنا هستم، کودکان سوالات زیادی در ذهن دارند با جنبه تخیلی، برای همین احساس می‌کنم کودکان داستان‌های تخیلی را بیشتر می‌پسندند.

این هنرمند با اشاره به کم‌کاری در حوزه داستان‌های مذهبی اظهار کرد: جاذبه‌ تصویری و نقاشی‌های کارشناسه موجب افزایش علاقه کودکان به داستان‌های مذهبی خواهد.
 

وی در بیان سبک مورد نظر خود در کتاب داستان "دم‌قهوه‌ای تنها" گفت: بنده سبک تعلیمی را ترجیح می‌دهم و در کنار آن احساس می‌کنم باید قلمم روانی داشته باشد تا کودکان داستان را درک کنند، این داستان با موضوع نظم در مورد موشی است که عادت به بی‌نظمی دارد و به همین خاطر دوستی نمی‌یابد و برای یافتن دوست وارد جنگل می‌شود و حوادثی برایش رقم می‌خورد، در خلال حوادث این داستان تقسیم‌کار، پذیرش خطا و پندپذیری را گنجاندم.
 

این مدرس دانشگاه تاکید کرد: کودکان همان‌طور که در زندگی خود به دنبال حوادث هستند در داستان نیز حادثه را می‌پسندند، داستانی که بدون حادثه باشد بچه‌ها را جذب نمی‌کند، برای جذب بچه‌ها باید حادثه خلق کنیم.
 

قمی‌بیشه با اشاره به کارهای آتی خود اظهار کرد: در کارهای آینده قصد دارم نکات طنز را هم وارد داستان کنم، فعلا داستان‌های "گندم‌زار"، "انجیر کوچولو"، "طوطی محقق" و "قدرت عشق" را در دست چاپ دارم.
 

وی با بیان تفاوت‌های داستان‎‌نویسی در حوزه کودکان و بزرگسالان ادامه داد: در این حوزه‌ها فرق‌ بیشتر در طرح داستان است، طرح و حوادثی که در راستای رابطه علت و معلول شکل می‌گیرد، در داستان کودکان خیلی بر رابطه علت و معلول تکیه ندارند ولی در بزرگسال چون حوادث و حیطه را می‌شناسند باید رابطه علت و معلول رعایت شود، علاوه بر آن چون کودکان تخیل را بیشتر از واقعیت می‌پسندند، رها شدن از هر علتی را می‌پسندند، در داستان بزرگسال می‌شود اجزای داستان را جابه‌جا کرد اما در داستان کودکان حتما باید هر جز در جای خودش باشد، در داستان کودکان ‌گره‌افکنی باید زود شروع شود و تعلیق ساده باشد.
 

این هنرمند در پایان گفت: هنرمندان و به ویژه نویسندگان انتظار حمایت از مسئولین دارند، متاسفانه دغدغه چاپ و هزینه آن کابوس نویسندگان شده، اگر در این راستا به نویسندگان کمک شود یقینا آنان می‌توانند با بیان دردهای جامعه، معرفی شهدا و دوران دفاع مقدس دین خود را به درستی ادا کنند.